زبان، پدیده‌ای است که از زبان‌های همجوار، عوامل فرهنگی، اجتماعی و... تأثیر می‌پزیرد. این نگرانی وجود دارد که زبان فارسی تحت تأثیر ساخت‌های زبان‌های بیگانه، بیش از حد در حال دگرگونی است و اگر بین تثبیت و تحول آن، نوعی تعادل برقرار نشود به‌مرور زمان سلامت خود را از دست می‌دهد.
واژه‌های ساختگی واژه‌هایی هستند که برای ساختن آن‌ها از زبان‌های دیگر الگو گرفته شده است. این الگو گاهی قیاس از کلمات فارسی است.
اگرچه تأثیر و نفوذ زبان عربی در فارسی موجب غنای واژگانی زبان فارسی شده است؛ اما به‌دلیل بی‌توجّهی برخی نویسندگان یا کاربرد عوام، تعدادی نشانه‌های خاص عربی با کلمات فارسی به‌کاررفته و تأثیر منفی بر تولید واژگان زبان فارسی گذاشته است.
واژه عنصری است که در ساخت گروه استفاده می‌شود و به پدیده‌ای خیالی، واقعی، مادی یا انتزاعی در جهان خارج (جهانی که گویشور با آن آشناست.) دلالت می‌کند.
واردکردن عناصر واژگانی از دیگر زبان‌ها یا گویش‌ها یکی از راه‌های گسترش واژه‌های زبان است. این کار را وام‌گیری می‌نامند. واژه‌ای که از زبان یا گویشی دیگر به زبان وارد شود وام‌واژه نامیده می‌شود.
کسرۀ اضافه در واژه‌هایی پایان‌یافته با «ه غیرملفوظ» باید به‌صورت «ی» میانجی بیاید؛ زیرا در نظام آوایی زبان فارسی نمی‌توان دو واکه (مصوت) را پشت هم ادا کرد.
فعل یا خودش به نهاد اسناد داده می‌شود یا کلمه‌ای را به نهاد اسناد می‌دهد. فعل یا به‌تنهایی یا به کمک وابسته‌هایی، در آن واحد به چهار مفهوم دلالت می‌کند.
زمان‌های فعل‌های ماضی: ماضی ساده، ماضی نقلی، ماضی استمراری، ماضی نقلی مستمر، ماضی بعید، ماضی ابعد، ماضی التزامی، ماضی مستمر، ماضی مستمر نقلی.
© تمام حقوق برای شرکت پردازشگران زبان ویرا محفوظ است. Designed BY IMAHOO
